ზოგიერთისთვის ცხოვრება რბოლაა – რბოლა კარიერისთვის, იდეალური ფიგურისთვის, სეილებისთვის. გამონახეთ დრო და უთხარით საკუთარ თავს: “რა ლამაზი ვარ!” 83 წლის ქალმა მეგობარს წერილი მისწერა. ის ბევრისთვის იქნება დასაფიქრებელი…
“ძვირფასო ბერტა, სულ უფრო იშვიათად ვწმენდ მტვერს და მეტს ვკითხულობ. ვტკბები ეზოში ამოსული ყვავილებით და არ ვამჩნევ სარეველებს. მეტ დროს ვატარებ მეგობრებთან და ოჯახის წევრებთან ერთად და ნაკლებს – მუშაობაში.
ვხვდები, რომ ცხოვრებით უნდა დავტკბე, დავაფასო ის, რაც მაქვს. საკუთარ თავზე ეკონომიას აღარ ვაკეთებ. ყოველდღიურად მივირთმევ ძვირფასი სერვიზებიდან,
რომლებსაც ადრე განსაკუთრებული შემთხვევებისთვის ვინახავდი. მხოლოდ ლამაზ სამოსს ვყიდულობ, რომელშიც წარმატებული გამოვჩნდები და ასე უფრო მიადვილდება ფულთან განშორება.
სუნამოს მხოლოდ დღესასწაულებზე კი არა, იმ შემთხვევაშიც ვისხამ, თუ ბანკში მივდივარ ან პოლიკლინიკაში. აღარ ვამბობ “როდისმე”, ვამბობ – “ამ დღეებში”. თუ რამის ნახვა, წაკითხვა ან გაკეთება მსურს, ახლავე ვაკეთებ.
არ ვიცი, რას გააკეთებდა სხვა, რომ სცოდნოდა, ხვალ ამქვეყნად აღარ იქნებოდა. ვფიქრობ, უკანასკნელ დღეს ოჯახის წევრებთან, მეგობრებთან ერთად გაატარებდნენ.
დაურეკავდნენ ახლობლებს, რომლებსაც წარსულში აწყენინეს და ბოდიშს მოუხდიდნენ. მინდა ვიფიქრო, რომ საუკეთესო რესტორანში წავიდოდნენ და გემრიელ კერძს შეჭამდნენ. არ ვიცი, რას იზამდნენ, მხოლოდ ვვარაუდობ.
ვნანობ, რომ ახლობლებს ხშირად არ ვეუბნებოდი ტკბილ სიტყვებს. ვნანობ, რომ ხშირად არ ვეუბნებოდი ქმარს, მშობლებს, თუ როგორ ძლიერ მიყვარდა ისინი.
ვცდილობ, არ დავზოგო და არ გავაკეთო ეკონომია იმაზე, რაც გამახალისებს, გააბედნიერებს ჩემს ცხოვრებას.
ყოველ დილით, როცა ვიღვიძებ, საკუთარ თავს ვეუბნები, რომ დღეს განსაკუთრებული დღეა. ყოველი წუთი, ამოსუნთქვა – ბედის საჩუქარია. შეიძლება ცხოვრება ისე არ წარიმართა, როგორც გვსურდა, მაგრამ სანამ ამქვეყნად ვართ, უნდა ვცეკვავდეთ”.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
რუსუდან გელაშვილი
