ძალიან რთულ და გამოუვალ მდგომარეობაში ვარ. არ ვიცი, როგორ მოვიქცე. დედა და მამა დიდი ხანია, გაშორებულები არიან. მამამ მეორე ცოლი შეირთო, შვილებიც ეყოლა და ცხოვრობს თავისთვის ბედნიერად. დედა დიდხანს არ თხოვდებოდა.
ჩემი აზრით, გულში მაინც იმედი ჰქონდა, რომ მამაჩემი შეურიგდებოდა, რადგან ვგრძნობდი, რომ ყველაფრის მიუხედავად, ისევ უყვარდა ყოფილი ქმარი. მაგრამ მამამ ცოლი რომ შეირთო, იმ დღიდან დედა ძალიან შეიცვალა.
რაღაცნაირი ნერვიული გახდა. მერე საეჭვოდ დაიწყო პრანჭვა და მივხვდი, რომ მეგობარი გაიჩინა. ამ ამბავმა ჩემზე ძალიან იმოქმედა, თუმცა, რომ დავფიქრდი, ვერ გავამტყუნე – ახალგაზრდა ქალია და მასაც ხომ აქვს უფლება, პირად ცხოვრებაზე იფიქროს.
თავიდან მიმალავდა ყველაფერს და ამიტომ ძალიან დაძაბული იყო, მერე კი მე თვითონ ვუთხარი, მესმის შენი და არ გამტყუნებ-მეთქი. ჩემმა ასეთმა საქციელმა მე და დედა ძალიან დაგვაახლოვა. ერთ დღეს კი მითხრა, ჩემი მომავალი ქმარი უნდა გაგაცნოო. გადავწყვიტეთ, რესტორნებსა და კაფეებს, ისევ სახლში დაპატიჟება სჯობდა.
დათქმული დღისთვის კარგი სადილი გავაკეთეთ თავისი რამე-რუმეებით და ჩემი მომავალი მამიკო დავპატიჟეთ. საკმაოდ სიმპათიური და დახვეწილი კაცი აღმოჩნდა. საუბარი, დონე, მიხვრა-მოხვრა – ვერაფერს დაუწუნებდი. სადილის შემდეგ ჩვენს თეთრ როიალს მიუჯდა და, კლასიკიდან დაწყებული, ბლუზით დამთავრებული, ყველაფერი „ჩაარაკრაკა“, რაც იცოდა.
დამავიწყდა, მეთქვა, რომ საკმაოდ ხელდამშვენებული მოვიდა: მე და დედას ყვავილები, ძვირფასი სუნამოები და ტკბილეული მოგვართვა. ერთი სიტყვით, არაფერი შეშლია, მაგრამ მისი წასვლის შემდეგ მაინც უსიამოვნო გრძნობა დამრჩა.
დიდხანს ვიფიქრე, რა იყო ამის მიზეზი და ბოლოს მივხვდი: უცნაურად ხარბად ათვალიერებდა ჩვენს ბინას, ავეჯს, ნივთებს. და, კიდევ, ისე იქცეოდა, თითქოს ჩვენ ვიყავით მისი სტუმრები.
ცნობისათვის, მინდა გითხრათ, რომ დედაჩემი ძალიან შეძლებული ოჯახიდანაა და ბინაც, თავისი მოწყობილობით, ძვირფასი მანქანაც და ფეშენებელური აგარაკიც, ბებიამ და ბაბუამ თავიანთ ერთადერთ შვილს, ანუ დედაჩემს მისცეს.
მართალია, დედა საკმაოდ ლამაზი და წარმოსადეგი ქალია, კარგი წრით, სამსახურითა და ბანკში სოლიდური ანგარიშით. ამიტომ, ეჭვი გამიჩნდა, რომ ჩემს „სასიძოს“ დედაჩემის პიროვნულ ღირსებებზე მეტად მისი მატერიალური მდგომარეობა აინტერესებდა.
იმ საღამოს დედა ისეთი ბედნიერი იყო, ჩემი ეჭვების შესახებ ვერაფერი ვუთხარი – არ მინდოდა, ბედნიერება ჩამემწარებინა. გულში კი გადავწყვიტე, „კერძო დეტექტივის“ როლი თავად შემესრულებინა და ყველაფერი გამეგო ჩემი სამამინაცვლოს შესახებ, რადგან არ მინდოდა, დედა კიდევ ერთხელ გაწბილებულიყო.
დიდი წვალებისა და ჯახირის შემდეგ გავარკვიე, რომ პატივცემული ერეკლე ცოლს ყოფილა გაშორებული და ორი შვილიც ჰყოლია. თავისთავად ეს ფაქტი დიდი „გრეხი“ არ არის, მაგრამ, საქმე ისაა, რომ დედამ ამის შესახებ არაფერი იცოდა. ერეკლეს ცოლთან გაყრის მიზეზიც დავადგინე:
თურმე, ეს დახვეწილი ვაჟბატონი ცნობილი „იგროკი“ ყოფილა, კაზინოში უზარმაზარი თანხა წაუგია და ვალის გადასახდელად ბინა დაუგირავებია. მერე ისევ უთამაშია იმის იმედით, რომ ფულს მოიგებდა და ბინას გამოისყიდდა (ის ბინაც სიმამრის ნაჩუქარი ყოფილა), მაგრამ, მოგების ნაცვლად, ისევ წააგო და ვალს ვალი დაუმატა.
ახალი ვალის გადასახდელად კი ცოლის ძვირფასეულობა მოუპარავს და გაუყიდია, მაგრამ ბინა ისევ გამოსახსნელი დარჩენია. სხვა რომ ვერაფერი მოუფიქრებია, მდიდარ ქალებზე „ნადირობა“ დაუწყია. ჯერ ვიღაც სხვას „ეჩალიჩებოდა“, მაგრამ ის, თურე, მიუხვდა და „დაუფრინა ანგელოზები“, მერე დედაჩემი „გამოიჭირა“ და ისე მოხერხებულად „შეაბა“, რომ დედას აზრადაც არ მოსვლია, გაეგო, ვინ არის და რას წარმოადგენს მისი რჩეული.
ერთი სიტყვით, დავადგინე ყველაფერი, ისიც კი, რომ მისი ყოფილი ცოლი მოუთმენლად ელოდება, როდის შეირთავს მისი ქმარყოფილი დედაჩემს და როდის „დაითრევს“ მის ქონებას, რომ მათი ბინა გამოისყიდოს და, რაც მთავარია, არა მარტო ელის, თვითონაც ხელს უწყობს, რომ ეს საქმე დააჩქაროს.
მე ეს ყველაფერი დავადგინე, მაგრამ დედაჩემისთვის არაფერი მითქვამს. მაინტერესებდა, როგორ განვითარდებოდა მოვლენები და გადაწყვეტილი მქონდა, საჭირო შემთხვევაში რადიკალური ზომები მიმეღო.
ერთ დღესაც, დედამ მითხრა, ერეკლეს უნდა, თავისი და გაგვაცნოს და ხვალ საღამოს მოსვლას აპირებენო. მე გულმა რეჩხი მიყო. ვუთხარი, დის გაცნობა თუ უნდა, თავისთან დაგვპატიჟოს ან რესტორანში წაგვიყვანოს-მეთქი. თავისთან რემონტი აქვთ, რესტორანში კი შინაურული სიტუაცია არ იქნება და ამიტომ აქ ჯობია, მოვიდნენო.
მეორე საღამოს მართლაც გვესტუმრნენ. ერეკლეს თანმხლები ქალი მისი და კი არა, ყოფილი ცოლი იყო – როცა ამ ამბებს ვიკვლევდი, მაშინ ვნახე ეს ქალი მალულად. შემოვიდნენ. ისევ ღიმილი, ყვავილები და… ჩვენი სახლ-კარის ისევ მუშტრის თვალით თვალიერება… საწყალი დედაჩემი ცდილობდა, მაქსიმალურად ესიამოვნებინა სტუმრისთვის.
ყავის დალევის შემდეგ ქალბატონმა ლიამ (ასე გაგვეცნო) გვთხოვა, ბინა დამათვალიერებინეთო. დედას ცოტა კი გაუკვირდა, მაგრამ უარი არ უთხრა და ყველა ოთახი მოატარა. არ დამავიწყდება მისი ხარბად მომზირალი თვალები. ბოლოს ისევ დავსხედით. ის იყო, ლიამ რაღაცის თქმა დააპირა, რომ ვეღარ მოვითმინე და მისი ნამდვილი სახელით მივმართე:
– ქალბატონო ნელი, როგორ ფიქრობთ, ეყოფა ჩვენი ქონება თქვენი ბინის გამოსყიდვას-მეთქი?
ამ სიტყვების მერე იქ რა მოხდა, ვერ აგიწერთ. ცოტა ხანში კი პატივცემული „და-ძმა“ კუდამოძუებული გავაბუნძურე სახლიდან. მერე კი ყველაფერი მოვუყევი სახტად დარჩენილ დედაჩემს.
დედამ ეს ტკივილიც გმირულად გადაიტანა. მართალია, დეპრესიაში იყო კარგა ხანს, მაგრამ დეპრესია მერე ენახა, იმ აფერისტს რომ გაჰყოლოდა ცოლად.
ასე რომ, მინდა, ყველა გასათხოვარი (და შეძლებული) ქალი გავაფრთხილო: სანამ გვირგვინს დაიდგამთ, მანამდე კარგად შეამოწმეთ, ვის უკავშირებთ თქვენს ცხოვრებას!
დედაჩემი (და საკუთარი თავიც) კი ნამდვილად გადავარჩინე ქუჩაში დარჩენას.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
