წლების წინ, დაბადების დღე აღვნიშნე… ზაფხულში ვარ დაბადებული და შინ მარტო ვიყავი… წერეთელზე პირველ სართულზე ვცხოვრობდი. ჰოდა, სტუმრები წავიდ-წამოვიდნენ, ბოლო სტუმარიც გავაცილე და სახლში მოვბრუნდი და ჰოი, საოცრებავ…
კარი ჩაკეტილია, მობილურიც სახლშია… ფანჯრებზე რკინის ჟალუზები იყო გარედან და ისინიც ჩაკეტილია, ბოქლომით…
ღამის 2 საათია… რა გინდა, რომ ქნა?
გავედი კორპუსის უკან, სადღეღამისო მაღაზიაში, იქნებ გოგონებმა რამე მიშველონ-მეთქი. ამ დროს უკანა კორპუსში მცხოვრები მამაკაცი მოვიდა სიგარეტის საყიდლად. სამხედრო პირი იყო და ჯარის ფორმა ეცვა. მაღაზიაში ჩაქუჩი გვათხოვეს, წამომყვა და სცადა, გისოსების ბოქლომის გატეხვა, მაგრამ ვერ მოახერხა.
სახლიდან ლომს მოვიტანო, მითხრა, ჩაქუჩი მომაწოდა და წავიდა. მე გზის მხარეს გავედი. კორპუსის პირველ სართულზე სილამაზის სალონი იყო, რომელსაც დაბალი რკინის ღობე ერტყა.. ეს იუბილარ-გაპრაჭულ-დავარცხნილ-დაკულულებული ქალი იმ ღობეზე ჩამოვჯექი, მშველელის მოლოდინში..
გაჩერდა უცხო მანქანა..
– ყავაზე დაგპატიჟებო, – გადმოწვა გვერდითა სავარძელზე მძღოლი და ღია ფანჯრიდან გამომძახა…
არ მივაქციე ყურადღება…
გადმოვიდა მანქანიდან და ჩემკენ წამოვიდა, წინ დამიდგა და თხოვნა გამიმეორა.
– გაიარე, სანამ ტყვია დაგახალე და შენი სისხლი დავლიე-მეთქი, – გავბრაზდი.
– აბა აქ რატომ ზიხარო?
– მერსედესიან კაცებს ღამით თავებს ვუტეხ-მეთქი, – ვუთხარი დ იღლიაში ამოჩრილი ჩაქუჩი გამოვაჩინე…
ამასობაში ეს ჩემი მშველელი სამხედროც გამოჩნდა, მაგრამ შუქი ისე ურტყამდა, რომ მისი სილუეტი ჩანდა. რომ დაინახა, ვიღაც მელაპარაკებოდა, შორიდანვე დამიძახა:
– მარი, რა ხდება, ვინ გაწუხებსო?
ამან მიიხედააა.. ისევ მომხედაააა..
ისევ მიიხედააა..
და რომ დააფიქსირა, რომ ჩაქუჩმოღერებულ ქალსა და ლომმომარჯვებულ კაცს შორის აღმოჩნდაააა..
ღია ფანჯრიდან შეხტა მანქანაში (საიდანაც მე გამომძახა) და გაქუსლა. ალბათ დღესაც ზღაპრად ჰყვება, როგორ გადაურჩა ვამპირებსა და სისხლისმსმელებს..
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
