ალბათ, ცხოვრებამ მოიტანა ის, რომ ხალხი შეიცვალა, ვეღარავის ენდობი, რა მოგატყუოს და როგორ გაგაცუცურაკოს, ყველა იმაზე ფიქრობს, რომ მერე შენს ხარჯზე სათავისოდ რამე სარგებელი ნახოს.
დაახლოებით ასე მომექცა მეც ერთი ადამიანი. ეგონა, ხეირს ნახავდა ჩემი გაბითურებით, მაგრამ, საბედნიეროდ, გონს დროულად მოვედი. ორი ბინა მქონდა. ერთში მე დედასთან ერთად ვცხოვრობდი, მეორეს კი ვაქირავებდი.
როცა მდგმურებმა ბინა დაცალეს და წასვლა გადაწყვიტეს, ახლის პოვნა გადავწყვიტე. გაზეთში განცხადება გამოვაქვეყნე, რომ ბინას ვაქირავებდი. მართლაც ბევრი გამომეხმაურა, მაგრამ ბინა ჩემი იყო და ვისაც მინდოდა, იმას შევუშვებდი.
როცა რამდენიმე ადამიანი უარით გავისტუმრე, უცებ დამირეკა ერთმა ახალგაზრდა გოგომ, სახლში თუ ხართ, ბინა მინდა ვნახოო. მეც დავუთქვი დრო და იმ დღესვე მოვიდა დასთან ერთად. მითხრა, სტუდენტები ვართ და მშობლები სოფლიდან ფულს გამოგვიგზავნიან, პრობლემას არ შეგიქმნითო.
ბიჭების შემოშვებას ისევ გოგოები ვამჯობინე და თანხმობა ვუთხარი. ეს გოგო ისე ეშმაკურად მიღიმოდა და მიბრიალებდა თვალებს, რომ მეც კაცი ვარ და ინტერესი გამიჩნდა მის მიმართ. ეს არ გამოპარვია ანას და თვითონაც აქტიურობა დაიწყო, ჩემი ორივე ბინა ერთ სადარბაზოში იყო და ამის გამო ხშირად გვიწევდა ერთმანეთის ნახვა.
ანა აქტიური და მხიარული გოგო იყო, მაგრამ თუ ეშმაკიც იქნებოდა, ეგ არ მეგონა. მოკლედ, იმდენი ქნა, ამ ხნის კაცი „შემაბა“. ქალს, რომელთანაც რომანი გავაბი, ქირის ფულს ისედაც აღარ გამოვართმევდი.
ამით სარგებლობდა ჩემი მდგმური, ანუ უკვე საყვარელი. მერე ჩამაცივდა ბავშვი აღარ ხარ, სადამდე უნდა დავმალოთ ეს ურთიერთობა და ბარემ დავქორწინდეთო. მე ცოტა კი ვიჭოჭმანე, მაგრამ მაინც დამიყოლია.
დედაჩემი წინააღმდეგი იყო, სოფლიდან ჩამოსული გოგოა, ასე უცებ ჩაგიგდო ხელში და მაგ ყაიდის ხალხი უკადრებელს კადრულობენ და ვინმე შენი შესაფერისი მოძებნეო. მაგრამ, მე მის რჩევას ყური არ ვათხოვე და ანა ცოლად მოვიყვანე.
თავიდან უფრო თავმდაბალი და უპრეტენზიო ჩანდა, მერე მოთხოვნები წამომიყენა – ეს მიყიდე, ის მიყიდეო, ხან რას მთხოვდა, ხან – რას. იმას არ მეკითხებოდა, მქონდა თუ არა ამის საშუალება. თუმცა, მაშინ მართლა მიყვარდა და მის ნაკლს ვერ ვხედავდი, ან არ მინდოდა, დამენახა.
როცა მითხრა, ფეხმძიმედ ვარ, შენგან შვილს ველოდებიო, ძალიან გამიხარდა. მაგრამ მალე ეს სიხარული ტკივილად გადაიქცა. ერთ დღეს, როცა სამსახურისკენ მივიჩქაროდი, უცხო ქალბატონმა გამაჩერა. მითხრა, რომ შორიდან მიცნობდა და გული შესტკიოდა ჩემზე.
შეიძლება, ჩემი საქმე არც იყოს, მაგრამ მეც შენხელა შვილი მყავს და ის რომ ისევე მოატყუონ, როგორც შენ, გული გამისკდებაო. ჩავეკითხე, ვინ იყო და რა უნდოდა ჩემგან. მითხრა, მე შენი ცოლის საყვარლის მეზობელი ვარ.
შენი ცოლი ხშირად მოდის ჩემს მეზობელ ბიჭთან და განცხრომაში არიან. დაგცინის ეგ გოგო ზურგსუკან. იმ დღეს სადარბაზოში ჩამოდიოდნენ ორივე და შენი ცოლი ეუბნებოდა თავის საყვარელს, იმას იმიტომ გავყევი, ბინა მჭირდებოდაო.
ამიტომ, სანამ კიდევ დროა, გამოფხიზლდი, შვილო და შენს ცოლს ყურადღება მიაქციეო. მერე კი მთხოვა, ეს საუბარი ჩვენ შორის დარჩენილიყო. ამ უცნობი ქალის სიტყვებს მთლად არ ვენდე, მაგრამ მაინც საფუძვლიანი ეჭვი გამიჩნდა და ცოლის კონტროლი დავიწყე.
სულ ვეჩხუბებოდი, ეჭვიანობის სცენებს ვუწყობდი. აბა, ამ ამბის გაგების მერე სხვანაირად როგორ მოვიქცეოდი? ბევრი დავიდარაბის შემდეგ, ანამ უნამუსოდ პირში მომახალა, თუ აღარ გჭირდები, პრობლემა არაა, გაგშორდები, მაგრამ ეს ბავშვი რომ გვეყოლება, ამას ბინა სჭირდება და ერთი ბინა მე მომცე, აჯობებსო.
მეც ვუთხარი, ეგ ბავშვი ან არის ჩემი შვილი, ან არა და ვერაფერს მიიღებ ჩემგან-მეთქი. ამაზე ჩხუბი მოგვივიდა. როგორ მაკადრებ და ღალატში როგორ მადანაშაულებო. ამის მერე აიკრა გუდანაბადი და წავიდა.
ყველაფრის მიუხედავად, მაინც ვადანაშაულებდი ჩემს თავს, უცხო ქალის სიტყვებს როგორ ვენდე-მეთქი, მაგრამ, ერთი კვირის შემდეგ თავად გავხდი მისი ღალატის შემსწრე. ქუჩაში მანქანით მივდიოდი და ამ დროს შეყვარებულ წყვილს მოვკარი თვალი.
დავაკვირდი კარგად და ქალში ანა ამოვიცანი, შუა ქუჩაში ვიღაც კაცს კოცნიდა. ამის მერე მეგობარმაც მითხრა, შენი ცოლი ვიღაც კაცთან დავინახეო.
მოკლედ, საეჭვო აღარაფერი იყო. ბოღმა მახრჩობდა, ვიღაც სოფლელმა გოგომ როგორ გამაბითურა და „შემაბა“ ამხელა კაცი-მეთქი. კიდევ კარგი, გონზე დროულად მოვედი და კინწისკვრით გავაგდე სახლიდან.
არც ბავშვი მინდოდა მისგან, რადგან ვფიქრობდი, საყვარლისგან ელოდებოდა. ამ ამბის მერე 3 წელი გავიდა და ცოლზე არაფერი გამიგია. არც მინდა, ვიცოდე რამე, რადგან მე მან დამამცირა და საქვეყნოდ თავი მომჭრა.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
ზურა, 33 წლის, თბილისი.
