რძალმა დედამთილზე შური სასტიკად იძია და მას თავი გადაპარსა..

ნაზი როგორც კი შვილს სახლიდან გააცილებდა, რძალს საშინელ დღეში აგდებდა ეს ამბავი თბილისის ცენტრში მოხდა და დარწმუნებული ვარ, ბევრი გაიხსენებს ამ ისტორიის დეტალებს.

ორი წლის წინ 26 წლის გოგონას გაგიჟებამ მთელი ეზო შეგვძრა, თუმცა თამთას ეს მძიმე სენი მემკვიდრეობით არ მიუღია.

იტალიურ ეზოში დაახლოებით ექვსი ოჯახი ვცხოვრობდით. დაახლოებით ათი წლის წინ ოროთახიანი ბინა ქვრივმა ქალბატონმა იყიდა. ერთი ბიჭი ჰყავდა რეზო, რომელიც მალე ისე შეგვიყვარდა ყველას, რომ მის გარეშე ერთი კვირაც ვერ ვძლებდით.

სახლში თუ რამე გაგვიფუჭდებოდა, ყველაფერზე მას ვეძახდით, ყველას მარჯვენა ხელი იყო. დედამისი – ნაზი, ცხოვრებისგან დატანჯული ქალი იყო. დღემდე არ ვიცი, რისგან დაეღუპა ქმარი, ამაზე დედა-შვილი არ საუბრობდა.

სამი წლის წინ, რეზო დაქორწინდა. თამთა მშობლიური სოფლიდან ჩამოიყვანა და როგორც გავიგეთ, გოგონას არ უყვარდა და მოიტაცა. ძნელად შეეგუა პატარძალი ოჯახს, დედამთილი თითქმის ყოველდღე ეჩხუბებოდა.

თავიდან მიზეზი არ ვიცოდით და როდესაც გოგონა მეზობლებს დაგვიახლოვდა, მოგვიყვა, რომ დედამთილი ვერ იტანდა როდესაც ახალშეუღლებულები ერთმანეთს ჩაეხუტებოდნენ ან დღისით საკუთარ ოთახში განმარტოვდებოდნენ.

ნაზი როგორც კი შვილს სახლიდან გააცილებდა, რძალს საშინელ დღეში აგდებდა. მალე წივილ-კივილი და წყევლა ჩვეულ ამბად იქცა. ყურადღებას აღარ ვაქცევდით, მაგრამ თამთა ყველას გვეცოდებოდა.

რეზოს წარმოდგენა არ ჰქონდა რა ხდებოდა მის სახლში. საღამოობით, როდესაც ბრუნდებოდა, დედამისი ანგელოზად გადაიქცეოდა. მეზობლებიც ვერ ვეუბნებოდით, არ გვინდოდა სწყენოდა და გადაგვმტერებოდა.

თამთა უცნაურად შეიცვალა. მეზობლებთან აღარ კონტაქტობდა, უცნაური თვალებით გვიყურებდა, თითქმის არავის გვესალმებოდა. ორი წლის წინ, დღის პირველი საათი იქნებოდა, როდესაც მათი სახლიდან განწირული კივილი მოგვესმა.

ეს აღარავის გვიკვირდა, მაგრამ ამ შემთხვევაში შველას დედამთილი ითხოვდა. ერთ-ერთი მეზობელი მივიდა და კარზე დაუკაკუნა. თამთამ შეშლილი სახით გამოხედა და უთხრა – არაფერია, დავეცი და დედამთილს შეეშინდაო.

თუმცა ამის შემდეგ სახლიდან ყვირილის ხმა ისევ ისმოდა… ბოლოს კარი შევამტვრიეთ. არასოდეს დამავიწყდება ის სურათი, რაც იქ დაგვხვდა.

რძალს დედამთილი სკამზე მიება და თავი გადაეპარსა. ნაზი შველას ითხოვდა – წიოდა და კიოდა. თამთა კი კმაყოფილი სახით იდგა, ხელში სამართებელი ეჭირა და არანორმალურივით იცინოდა.

იმ საღამოს თამთა ფსიქიატრიულში გადაიყვანეს. დედა-შვილი კი სამუდამოდ გადავიდნენ ჩვენი ეზოდან. დღემდე არაფერი ვიცი, მათ შესახებ. სად წავიდნენ, როგორ გაგრძელდა მათი ცხოვრება.

გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..

ყურადღება: ფოტო პირობითია