ახალგაზრდობაში მყავდა შეყვარებული, რომლის ცოლად შერთვა მქონდა გადაწყვეტილი. ჩვენს საერთო სამეგობროში იყო ერთი გოგონა, რომელსაც მოვწონდი, მაგრამ მე ყურადღებას არ ვაქცევდი, მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან აქტიურად მეპრანჭებოდა.
ერთხელ ისე მოხდა, რომ ერთ-ერთი მეგობრის დაბადების დღეზე ჩემი შეყვარებულის გარეშე მომიწია წასვლა, რადგან ის გაციებული იყო.
სუფრა რესტორანში იყო გაშლილი. როგორც ხდება ხოლმე, კარგად გამოვთვერით. უკვე ძალიან გვიანი იყო, გოგოებს მარტო ვერ გავუშვებდით სახლში და ბიჭებმა ვითავეთ მათი გაცილება. მე ის გოგონა „შემხვდა“, რომელსაც მოვწონდი.
მთხოვა, ფეხით გავისეირნოთ, მანამდე ცოტას გამოვფხიზლდებიო. მე გონზე აღარ ვიყავი სიმთვრალისგან და აბსოლუტურად არ მახსოვდა, მისი სახლის ნაცვლად, როგორ აღმოვჩნდით ჩემს სახლთან.
არც ის მახსოვს, როგორ ავიყვანე სახლში ეკა და როგორ ჩავიწვინე ლოგინში. დილით რომ გავიღვიძე და ჩემ გვერდით ის დავინახე, მეგონა, სიზმარს ვხედავდი.
რომ გამოვფხიზლდი, საშინლად ვეჩხუბე, მან კი ჯერ ტირილი დაიწყო, მერე კი ისტერიკა დაიმართა: გამაუპატიურე და პასუხს გაგებინებო.
შეიძლება, რამე მომეხერხებინა და ეკა დამეწყნარებინა, მაგრამ სრულიად მოულოდნელად დედაჩემი და მამაჩემი დამადგნენ თავზე სოფლიდან წამოღებული პროდუქტებით დატვირთულები.
ეკამ ამით ისარგებლა და ისეთი სპექტაკლი მოაწყო, რომ მამაჩემმა და დედაჩემმა, პრაქტიკულად, მაიძულეს, რომ იქვე დავთანხმებულიყავი მის ცოლად მოყვანაზე.
დედამ თითიდან ნიშნობის ბეჭედი წაიძრო, ეკას გაუკეთა და გადაკოცნა, მამაჩემმა კი მის მშობლებს დაურეკა, ახალი ამბავი შეატყობინა და საღამოს სადილად დაპატიჟა.
ეკას კი კარგა ბლომად ფული ჩაუდო ხელში და უთხრა, შენი გემოვნებით, რაც გინდა, იყიდეო. მოკლედ, ყველაფერი ზუსტად ისე აეწყო, როგორც ამ თვალთმაქც გოგოს ჰქონდა ჩაფიქრებული.
ჩემმა მშობლებმა ჩემი შეყვარებულის არსებობის შესახებ არაფერი იცოდნენ და, ეტყობა, იმიტომ გადაწყვიტეს ასე ადვილად.
ერთი სიტყვით, შემრჩა ეს ქალი ცოლად. ვეღარც გავეყარე, რადგან ტყუპი ქალ-ვაჟი გაგვიჩნდა და ბავშვები ვერ მივატოვე. ჩემი შეყვარებული კი დღემდე გაუთხოვარია. მასთან დარეკვაც კი ვერ გავბედე. რომ დამერეკა, როგორ უნდა მემართლებინა თავი, ან, საერთოდ, რა უნდა მეთქვა?
ჩემი უტვინობით ისე დავისაჯე, რომ მთელი ეს წლები სულ იმას ვცდილობ, სახლში მაქსიმალურად გვიან მივიდე, ან საერთოდ არ მივიდე, რომ ცოლის გაუთავებელი სკანდალები და პრეტენზიები არ ვისმინო.
ყველა სიკეთესთან ერთად, ეკას ისეთი ავი ქალი გამოდგა, ყველა მეზობელთან მოახერხა ჩხუბი და დამდურება. ჩემს მშობლებს კი, ვისი წყალობითაც ახლა, ასე თუ ისე, ოჯახი აქვს და ვინც პირველი წუთებიდან მისი მხარე დაიჭირა, სახლში არ უშვებს.
ის საწყლები წელიწადში ორ-სამჯერ თუ ჩამოდიან ხოლმე სოფლიდან დატვირთულები.
ეკას კი ჩამოტანილს მშვენივრად იფერებს, მაგრამ ისეთ სიტუაციას ქმნის სახლში, რომ შუადღეს ჩამოსული დედაჩემი და მამაჩემი იმავე საღამოს ბრუნდებიან ხოლმე სოფელში. შვილებიც თავისნაირები გაზარდა და ყველაზე მეტად ეს მიკლავს გულს.
ახია ჩემზე, ყველაფერი ახია!
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
კახა, 42 წლის.
