ლევანის და ნათიას სკოლის პერიოდიდან ერთმანეთი უყვარდათ. ერთ უნივერსიტეტშიც კი ჩააბარეს და სულ ერთად იყვნენ. ნათია ჟურნალისტიკაზე მოეწყო, ლევანი ბიზნესზე. ერთ დღეს ნათიას დედა გარდაეცვალა, ამ დროს 15 წლის იყო. ამ დროიდან მოყოლებული ლევანი მასზე ზრუნავდა, უნივერსიტეტის ხარჯებსაც კი უხდიდა.
ყველაფერი კარგად მიდიოდა, როდესაც ორივე გზას დაადგა ბინა იყიდეს და ერთად საცხოვრებლად გადავიდნენ. ლევანს ყოველდღე ყვავილები მოჰქონდა ნათიასთვის. დილით სანამ სამსახურში წავიდოდა სადილს უმზადებდა, რადგანაც ადრე მიდიოდა და მეუღლის გაღვიძება არ უნდოდა, იქვე მაგიდაზე უტოვებდა ხოლმე.
გავიდა რამდენიმე ხანი, რთლი პერიოდი დაეწყოთ, ნათიამ ორჯერ ნაყოფი კარგა, შვილი არა და არ უჩნდებოდათ. ნათია დეპრესიაში ჩავარდა, ძალიან რთულად გადაიტანა ბავშვის დაკარგვა, განსაკუთრებით მეორე, რომელიც უკვე 12 კვირის იყო.
მაგრამ მაინც არ დანებდნენ და რამდენიმე წელში გოგონა შეეძინათ.
გავიდა კიდევ 2 წელი და ლევანმა და ნათიამ გადაწყვიტეს დაქორწინებულიყვნენ. “ქორწილის დღეს ნათია ბრწყინავდა. სულ გაღიმებული იყო, მზესავით კაშკაშებდა. მასზე ბედნიერი არავინ იყო, “ჩემი ბედნიერება” – ამბობს ლევანი
და ისევ ყველაფერი ცუდად წავიდა. ქორწილის მეორე დღეს ნათია გარდაიცვალა, მაგრამ 10 წუთით ადრე წერილი დაწერა.
“ჩემო ბედნიერებავ, თუ ამას კითხულობ ესე იგი მე ცოცხალი აღარ ვარ. მინდოდა თქვენს გვერდით უფრო დიდი ხანი ვყოფილიყავი, მინდოდა ჩემი ანგელოზი სკოლაში მე წამეყვანა,
მინდოდა პირველი გაკვეთილი მე მესწავლებინა, ნერვები მოეშალა, მინდოდა მისი პირველი სიყვარული მენახა, მინდოდა დედობრივი სითბო მეგრძნო მაგრამ არამგონია დიდი ხანი ვიცოცხლო.
ორივე ძალიან მიყვარხართ, ჩემო ბედნიერებავ, შენთან გატარებული ყოველი წუთისთვის მადლობა, რომ მოვკვდები, გთხოვ არ იტირო. მინდა ბედნიერი იყო, ჩვენს ანგელოზს მოუარე და ცხოვრების მეგზურად კარგი ადამიანი ნახე, მარტო ძნელია და არ გაბედო, არ დარჩე.
მიყვარხართ და მუდამ მეყვარებით, ორივეს უთვალავს გკოცნით, მე სულ თქვენთან ვიქნები. არ გამიბრაზდე რომ არაფერი გითხარი”.
ნათიას მე-3 სტადიის ავთვისებიანი სიმსივნე ჰქონდა, რომელსაც არავის უმხელდა.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.
ყურადღება: ფოტო პირობითია
