იმ შემთხვევაში თუ ამდაგვარ ამბავს წააწყდებით, მაშინ ხვდებით თუ ვინ ხართ სინამდვილეში და რამდენად მსგავსი ხარ მონი, უფლისგან გასამრავლებლად მიცემულ ტალანტს მიწაში, რომ მარხავს. აქვე გეტყვით, რომ ჩვენ თავმოყვარეობას, ხშირად ერთმანეთისთვის მცირეოდენი წყენი შენდობა და პატიებაც არ შეგვიძლია, არათუ შვილის მკვლელობის პატიება.
ისტორია, რომელიც ახლა უნდა გიამბოთ დაახლოებით 35 წლის წინ, საბერძნეთის ერთ-ერთ პატარა ქალაქში მოხდა, მაშინ, როცა ათონის გრიგორიუსის მონასტრის იღუმენმა გიორგიმ ერთ-ერთი მომაკვდავი მოხუცი მოძღვრის აღსარება ჩაიბარა.
მომაკვდამ მოხუცს, როგორც მან მოჰყვა 2 შვილი ყოლია, რომელთაგანაც ერთი ათენში გააგზავნეს სასწავლებლად და მეორე, უნცროსი ქალიშვილი. ცოტა ხანში ოჯახს საშინელი ამბავი აცნობეს, მათი შვილი თურმე მოკლული ნახეს, ხოლო ვინ მოკლა ან რა მიზეზით არავინ არ იცოდა.
გარდაცვლილის დედას თურმე ყველაფერთან ერთად ისიც ძალიან აწყხებდა, რომ შვილის მკერდზე ვერ ნახეს ნათლობის ჯვარი. ის მოპარული იყო.
გავიდა წლები და ქალის უნცროსი ქალიშვილი გაიზარდა, ბიჭი გაიცნო, შეუყვარდა და მასზე დაქორწინება გადაწყვიტა. სასიძო გაუცვნია, გამასპინძლებია, თუმცა ბიჭი მისი შვილის ცოლად მოყვანას არ ჩქარობდა.
საბოლოოდ სასიძოს სასიმავროსთვის მოუყოლია ერთი ამბავი, თუ როგორ ცუდ წრეში მოხვდა ის წლების წინ და როგორ მოკლეს ქუჩაში ახალგაზრდა ბიჭი. ისიც არ დამალა, რომ მომაკვდავს გულიდან ჯვარი ააცალა.
ამ ამბის მოსმენისას სასიმავროს ჯვარი დაუნახავს და უგრძვნია, თუ როგორ გამოეცალა მიწა ფეხქვეშ. სასიძო კი ეკითხება: დაგარწმუნეთ, რომ არ ვარ ის კაცი ვინც თქველი ქალიშვილის მოყვანის ღირსიაო?
სასიმავროს, რომელიც როგორც ზემოთ აღინიშნა მოძღვარი იყო, სასიძოსთვის უთქვამს, უფალმა მიიღო შენი ახსარება და მე როგორ არ შეგინდოო.
მალევე ქორწილი გადაიხადეს, მოძღვარმა მკვდარი შვილის ყველა ფოტო დამალა, რათა სიძეს სიმართლე არ გაეგო. ეს საიდუმლო მოძღვარმა მხოლოდ სიკვდილის წინ გაუმხილა მამა გიორგის.
სტატიის ავტორი: მანანა ტუაევა / კარიბჭე
