„ჩემი შვილი ავარიაში მოყვა, მისთვის სისხლის გადასხმა აუცილებელი გახდა.. დავთანხმდი, თუმცა ცოტა ხანში ექიმი მომიახლოვდა და ძალიან მორიდებით მკითხა, ბავშვი ნაშვილები გყავსო? ეს ჩემთვის სრულიად შოკისმომგვრელი იყო..“

მყავდა შეყვარებული, რომელსაც სამი წელი ვხვდებოდი. ინტიმური ურთიერთობაც გვქონდა, მაგრამ, რატომღაც, დაქორწინებისგან თავს ვიკავებდით, მიუხედავად იმისა, რომ ძალიან გვიყვარდა ერთმანეთი.

ერთ დღეს კი ირმამ მითხრა, ორსულად ვარო. მე ძალიან გამიხარდა და მაშინვე ვუთხარი, დროა, ჩვენს ურთიერთობას ოფიციალური სახე მივცეთ-მეთქი.

ისიც დამეთანხმა და დავქორწინდით. ირმას ისეთი სამსახური ჰქონდა, რომ ხშირად უწევდა უცხოეთში მივლინებაში წასვლა, ხანდახან ერთი თვითაც კი მიემგზავრებოდა ხოლმე. იმ საბედისწერო დღეებშიც შვეიცარიაში იყო წასული.

ბავშვი მაშინ 7 წლის იყო. ცხადია, სკოლაში მე დამყავდა. იმ დღეს წამოსაყვანად მისვლა სულ რამდენიმე წუთით დამაგვიანდა, ლუკას აღარ დაუცდია და თვითონ წამოსულა სახლში.

შორს არ ვცხოვრობთ, მაგრამ, ქუჩაა გადმოსაჭრელი. მართალია, შუქნიშანი დგას, მაგრამ, ბავშვს მაშინ გადაურბენია, მანქანების ნაკადი რომ დაძრულა და ერთ-ერთ მანქანას დაურტყამს.

მე რომ მივედი, ეს ამბავი უკვე მომხდარი იყო და ჩემი შვილი ექიმებს სასწრაფო დახმარების მანქანაში შეჰყავდათ საკაცით. რომ დავინახე, ჩემი შვილი სისხლში იყო ამოსვრილი, ერთი საშინლად ვიღრიალე და გონება დავკარგე. გონს რომ მომიყვანეს, მაშინვე საავადმყოფოში გავქანდი. ექიმმა მითხრა, მძიმე მდგომარეობაა, მაგრამ არა უიმედოო.

აღმოჩნდა, რომ ლუკას ბევრი სისხლი ჰქონდა დაკარგული და საჭირო იყო სისხლის გადასხმა. სანამ სისხლს მოიტანდნენ, ქირურგთან შევედი და ვუთხარი, მამა ვარ და ჩემი სისხლი გადაუსხით-მეთქი.

ანალიზის გარეშე მაინც არ შეიძლებაო, მითხრეს და ამიტომ სისხლი ამიღეს. მაგრამ ცოტა ხნის შემდეგ ექიმი მომიახლოვდა და ძალიან მორიდებით მკითხა, ბავშვი თქვენი ღვიძლი შვილია თუ ნაშვილებიო ბევრი რომ აღარ გავაგრძელო, სისხლის მიხედვით ეჭვი გამიჩნდა, რომ ლუკა ჩემი შვილი არ არის.

ბავშვი გადარჩა და ორი დღეა, სახლში გამოვიყვანეთ. რამდენიმე დღეში ირმაც ჩამოდის მივლინებიდან და ძალიან მაინტერესებს, რას იტყვის.

უნდა გამოგიტყდეთ, რომ მართალია, ლუკა ისევ ძალიან მიყვარს, მაგრამ მასთან ურთიერთობა ძალიან მიჭირს – აღარ ვიცი, რაზე ველაპარაკო. ბავშვი კი ამას გრძნობს და ძალიან განიცდის. ერთი სული მაქვს, ირმა როდის ჩამოვა. ყურადღება: ფოტო პირობითია სოსო, 38 წლის.

გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..

ყურადღება: ფოტო პირობითია

წყარო: სპორტვიდეო