ძალიან ცუდად ვარ. მინდა, ის სატკივარი გიამბოთ, რაც ჩემს გულში ტრიალებს. ვერ ვივიწყებ ჩემს პირველ სიყვარულს. ჩემი ისტორია ერთი წლის წინ დაიწყო:
შემიყვარდა ადამიანი, რომელსაც მძიმე ცხოვრება ჰქონდა, ცოლს გაშორებული იყო და ჰყავდა ერთი გოგონა. მან იმდენი უბედურება გამოიარა, ცხოვრებაზე ხელი ჰქონდა ჩაქნეული.
სწორედ იმ პერიოდში შევხვდით ერთმანეთს და ჩვენმა სიყვარულმა დაუბრუნა იმედი და სიხარული, მაგრამ ბედისწერამ ერთად ყოფნა არ გვარგუნა:
სკოლა რომ დავამთავრე, ბანკეტის ღამეს მომიტაცა ბიჭმა, რომელიც არ მიყვარდა. მიყვარდა კი არა, წესიერად არც კი ვიცნობდი. არ ვიცი, რატომ, მაგრამ დავმორჩილდი ბედს და დავრჩი ქმართან.
ჩემმა შეყვარებულმა ეს ამბავი რომ გაიგო, სასწაული ამბავი ატეხა, მერე დამირეკა კიდეც და მითხრა, თუ არ გიყვარს, წამოდი, უშენოდ არ შემიძლია, ერთ კვირას გაძლევ დროს.
თუ დამიბრუნდები, დავიჯერებ, რომ გიყვარვარო. ძალიან მინდოდა წავსულიყავი მასთან, მაგრამ საკმარისი ძალა არ აღმომაჩნდა, რომ ეს ნაბიჯი გადამედგა და ჩემი სიყვარულის სასარგებლოდ გადამეწყვიტა ჩემი მომავალი ცხოვრება.
ვერ წამოვედი მასთან, მაგრამ ისევ უზომოდ მიყვარს და ვერ ვივიწყებ. ნეტავი იცოდეს, რა დღეში ვარ!
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
ნათია, 22 წლის.