” მინდა მოგიყვეთ ჩემი ისტორია, რომელიც სასწაული უფროა ვიდრე ჩვეულებრივი ამბავი. მოკლედ ჩემს 23 წლის ბიჭს დაეწყო ტკივილები ფეხის არეში.
თავიდან გვეგონა რომ იღრძო და მალამოებით ვმკურნალობდით მაგრამ უშედეგოდ. შემდეგ ექიმთან წავიყვანეთ. ექიმმაც ვერ დაადგინა ტკივილის მიზეზები, რადგან ფეხი არც მოტეხილი იყო და არც დაზიანებული. რამდენიმე თვეში უკვე ხელჯოხის გარეშე ვეღარ გადაადგილდებოდა.
მოვიარეთ ყველა ცნობილი ექიმი, მაგრამ პასუხს ვერავინ გვცემდა. ერთ დღესაც პასუხები მოვიდა, ჩემს ბიჭს მეოთხე სტადიის სიმსივნე ჰქონდა მენჯის ძვალზე. ექიმებმა 6 თვის სიცოცხლე მისცეს ჩემს ერთადერთ შვილს.ყვაფერი გავიტანე სახლიდან, ყველა ძვირფასი ნივთი, ჯერ პირველი, შემდეგ კი მეორე მანქანაც გავყიდეთ.
ბოლოს სახლიც გავყიდე, რადგან ჩემი შვილის სიცოცხლე რამდენიმე თვიტ მაინც გამეხანგრძლივებინა. მის ტანჯვას უკვე ვეღარ ვუძლებდი და ისიც კი მოფიქრებული მქონდა, როგორ მოვიკლავდი თავს, რადგან მისი გაციებულ სხეულს და შეწყვეტილ სუნთქვას ვერ გადავიტანდი. – ჩემი ერთადერთი შვილი ხელიდან მეცლებოდა მე კი მისთვის ვერაფერს ვაკეთებდი.
გადავედით ერთ-ოთახიან ნაქირავებში, იმ მომენტისთვის ვეღარც დადიოდა და ლაპარაკიც უჭირდა. თავთან რომ ვუჯექი, ვხედავდი სიმწრისაგან თვალები რომ უცრემლიანდებოდა და მაინც თავს იკავებდა, რომ არ ვენერვიულებინე. მაგრამ დედა ხომ სიტყვის უთქმელადაც გრძნობს საკუთარი შვილის ტკივილს!?
დღეები უკვე წამებივით სწრაფად გადიოდა, მაგრამ მას გარდაუვალი სიკვდილი ელოდა. ჩემს გარდა უკვე ვეღარავინ შედიოდა მისი საცოდაობით ოთახში. მეც ვემზადებოდი, რომ ჩემი შვილის ბოლო ამოსუნქვამდე მომეკლა თავი და იმქვეყნად მაინც დავხვედროდი.
იქ მაინც ვყოფილიყავი მასთან ლაღად, იქ მაინც არ მიმეცა შენიშვნები და არ მეჩხუბა, წვიმაში რომ ითამაშებდა.
ერთ დილასაც ტელეფონზე ვიღაცამ დამირეკა და მითხრა:
– თუ შენი შვილის გადარჩენა მთელი გულით და შეგნებით გინდა მაშინ ის აუცილებლად გადარჩებაო.
ვიფიარე ვინმე ფულზე დახამებულია ექიმბაშია, ჩემი ამბავი გაიგო და უნდა სასოწარკვეთილი დედისაგან რამე გამორჩენა მიიღოსთქო.
– ამ ნომერზე აღარ დამირეკოთ. ჩემს შვილს ვკარგავ, თქვენ კი სახუმაროდ გაქვთ საქმე თქო.
– არ გეხუმრებით, მე თქვენი დახმარება მინდა. თუ გახსოვთ საავადმყოფოში, როცა თქვენი შვილი გამოკვლევებზე გყავდათ იქ გაგიცანით. კარგი ქალბატონი ბრძანდებით, ვიცი ძალიან გიყვართ თქვენი შვილი, ისიც ვიცი მის გამო ყველაფერი რომ გაიღეთ, ამიტომ სასწრაფოდ, რადაც არ უნდა დაგიჯდეთ მოკიდეთ თქვენს შვილს ხელი და წაიყვანეთ მის საფლავზე. ილოცეთ მთელი გულით, შესთხოვეთ მისი გამოჯანმრთელება და აუცილებლად გადარჩება.
– გაოგნებული ვუსმენდი, ნახევარი არ მეამოდა რას მეუბნებოდა ან ვის საფლავს ახსენებდა.
– ვის საფლავზე მთხოვთ ჩემი შვილის წაყვანას?
– წმინდა მამის საფლავზე წაიყვანეთ, წმინდა გაბრიელი მას გამოგიჯანმრთელებთ თუ მთელი გულიტ შესთხოვთ მას, ეცადეთ რომ თქვენს ავილსაც ჩაუსახოთ იმედი, მართალია გაგიჭირდებათ მაგრამ, მანაც უნდა იწამოს. თუ ეჭვს შეიტანთ ყველაფერი ფუჭი იქნება.
– და უცნობმა ტელეფონი გამითიშა. ვეცადე დარეკვას მაგრამ აღარ მპასუხობდა. სასწრაფოდ დავურეკე ჩემი შვილის ძმაკაცებს რომ მანქანამდე ჩაგვეყვანა, ჩემს ქმარს და მაზლს და წავედით…
ეს იყო სასწაული. პირველი ორი დღე გაუმჯობესების კვალიც არ ეტყობოდა, ორივე ღამე მუხლზე დაჩოქილმა თეთრად გავათენე ლოცვით. მესამე დღეს კი მისი ხმა გავიგე
– დედა, გთხოვ წყალი მომიტანე
არადა მანამდე საუბარი უკვე აღარც შეეძლო. მამა გაბრიელის საფლავის სასწაულმა ჩემი შვილი გამიცოცხლა და გამომიჯანმრთელა. დიდება მის მადლმოსილ ძალას.
დღეს ჩემი ვაჟკაცი სრულიად ჯანმრთელია. ყველანი ემიგრაციაში ვართ და ფულს ვაგროვებთ რათა საქართველოში რომ დავბრუნდებით საკუთარი კერა გვქონდეს.
მაგრამ ყველაზე საოცარი ის არის, რომ ტელეფონზე ვინც დამირეკა მისი ნომერი საერთოდ გაქრა და დრემდე ვფიქრობ, რომ მაშინ ადამიანს არ დაურეკავს და ეს ის ძალა იყო, რომელმაც ჩემში გადაწურული იმედი თავიდან აანთო და ჩემი შვილის სიცოცხლე მეორედ მაჩუქა.”
ამიტომ ქართველებო იამაყეთ, რომ ჩვენს დალოცვილ მიწაზე ცხოვრობდა და მოღვაწეობდა წმინდანი, რომელმაც არ დაგვტოვა და დღესაც გვეხმარება, იმედს გვინერგავს და სასწაულებრივად გვკურნავს. გვიბრუნებს დაკარგულ რწმენასა და გვჩუქნის ახალ სიცოცხლეს! დიდება წმინდა მამა გაბრიელის სასწაულმოქმედ მადლს..
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია, ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
