ცოლს რამდენიმე წლის წინ გავეყარე და სხვა ცოლი მოვიყვანე.. თუმცა უკვე მარტოხელა, ყველაფერდაკარგული კაცი, წლებია პირველი ცოლის ზარს ველოდები და იმედს არ ვკარგავ, რომ დამიბრუნდება..

ცოლს რამდენიმე წლის წინ გავეყარე. მიზეზი მე ვიყავი, უფრო სწორად ჩემს ცხოვრებაში შემთხვევით გამოჩენილი ახალი სიყვარული, რომელსაც ვერ მოვერიე. ცოლმა კი ეს ღალატად ჩამითვალა და გაყრა მომთხოვა.

სიმართლე გითხრათ, გამიხარდა, რადგან ამის გაკეთებას მე თვითონ ვაპირებდი, მაგრამ ვერ ვბედავდი, იაკოს საქციელმა კი ეს ნაბიჯი გამიადვილა. ერთი სიტყვით, გავეყარეთ. ბავშვი, რა თქმა უნდა, იაკოსთან დარჩა, მე კი რაღაც ვალდებულებები ვიკისრე.

ბინა და ქონება გავყავით და როგორც იტყვიან, ჩვენ-ჩვენს გზას დავადექით. გაყრიდან ერთ თვეში ცოლად შევირთე ჩემი ახალი სიყვარული და, რაღაც პერიოდის განმავლობაში იაკოს არსებობაც და მასთან ერთად გატარებული რამდენიმე წელიწადიც საერთოდ დამავიწყდა.

ისე ვიყავი საკუთარი ბედნიერებით აღსავსე, რომ თვეში ერთხელ შვილის სანახავადაც ვერ ვიცლიდი. იაკო კი არც მაინტერესებდა, როგორ ცხოვრობდა, სანამ ერთხელ შემთხვევით არ გავიგე, თხოვდებაო.

თქვენ კი არა, მე თვითონაც გამაკვირვა, როცა ვიგრძენი, როგორ უსიამოვნოდ შემიხტა გული. იმ დღიდან ჩემდაუნებურად სულ იაკოზე ვფიქრობდი. მაგრამ ცხოვრება თავისი გზით მიდიოდა. მეორე ცოლთან ორი შვილი შემეძინა და სიყვარულის რომანტიკა, რატომღაც, სადღაც ცხრა მთას იქით გადაიკარგა.

იაკოს შესახებ ყველაფერს ვიგებდი, და ვიცოდი, რომ მასაც ორი შვილი ჰყავდა. ერთხელ, სრულიად შემთხვევით, ერთ დიდ წვეულებაზე შევხვდით ერთმანეთს. ის ქმრით იყო მოსული, მე – ცოლით. თვალისმომჭრელად გამოიყურებოდა.

ეტყობოდა, რომ მისმა ქმარმა იცოდა ცოლის ფასი. იაკო იმ საღამოს ნამდვილი დედოფალი იყო. თვალს ვერ ვაშორებდი. ცხადია, ჩემმა ცოლმა იცოდა იაკოს ვინაობა და ისე გაღიზიანდა ჩემი რეაქცია რომ შეამჩნია, ლამის იქვე მომიწყო სკანდალი.

თითქმის ყველას გასაგონად მითხრა, ამ ქალთან დალაპარაკებული არ დაგინახოო. არადა, სულ რამდენიმე წინადადება ვუთხარით ერთმანეთს და, ისიც, ძირითადად, ჩვენს შვილს შეეხებოდა.

სხვათა შორის, იაკოს ქმარს ეჭვიანობა არანაირი ფორმით არ გამოუხატავს, ისე იყო დარწმუნებული ცოლისთვის თავის ერთადერთობასა და შეუცვლელობაში, რომ სულ პაწაწინა, უმნიშვნელო და უჩინარ არსებად ვიგრძენი თავი, რამაც ძალიან გამაღიზიანა.

სრული შეგნებით პირველად მაშინ ვიგრძენი, რომ მთელი ჩემი ცხოვრება შეცდომებს ვუშვებ, რომ რაღაცას ისე არ ვაკეთებ…

იაკოს ქმარმა ყველა ქალი მოხიბლა თავისი ჯენტლმენობით, უშუალობით, სილაღით, ინტელექტით… გარეგნობაზე ხომ აღარაფერს ვამბობ.

ჩემდა სამწუხაროდ, იქ მყოფ ქალბატონებს აშკარად ეწერათ სახეზე, რომ იაკოს არჩევანს უწონებდნენ, მე კი ხანდახან ირონიულ მზერას ვგრძნობდი, არა იმიტომ, რომ ჩემი მეორე ნახევარი შეუხედავი ან უსიმპათიო ქალი იყო, არა, ეკას გარეგნობას ნამდვილად ვერ დაუწუნებდი, მაგრამ იაკო მართლა დედოფალივით იყო.

იმ საღამოს მეც და ჩემი ცოლიც გაღიზიანებულები დავბრუნდით სახლში. ეკა მიხვდა, რაც ხდებოდა ჩემს გულსა და გონებაში, და იმის ნაცვლად, რაღაც ჭკვიანური სვლა მოეფიქრებინა, სახლში შესვლისთანავე მეცა და ისეთი სკანდალი მომიწყო, მგონი, მთელ კორპუსს ესმოდა.

მეორე დღიდან კი დაიწყო ჩემი კუდში დევნა და ყოველი ნაბიჯის კონტროლი. თავიდან ვითმენდი, მერე კი მეც ყელში ამომივიდა და ხმამაღალზე ჩაწერილი „სოლო კონცერტი“ უფრო ხმამაღლა ჩაწერილ „დუეტად“ იქცა.

ჩვენი შემხედვარე, ბავშვებიც სულ გაღიზიანებულები იყვნენ, ტიროდნენ, ჩხუბობდნენ, ჭირვეულობდნენ. მოკლედ, ცხოვრება ჯოჯოხეთად მექცა. ეკა ცოტა სხვანაირად რომ მოქცეულიყო, შეიძლება, ჩემი იაკოს მიმართ ხელახალი აფეთქება თანდათან ჩანავლებულიყო და ყველაფერი მშვიდობიანად დამთავრებულიყო, მაგრამ არ ვიცი, სამწუხაროდ თუ საბედნიეროდ, ასე არ მოხდა.

ჩემს ოჯახში ყოველდღე ისეთი „ბრძოლები წესების გარეშე“ ეწყობოდა, რომ ერთად ყოფნას უკვე აზრი აღარ ჰქონდა. მე და ეკა თანდათან მტრებად ვიქეცით და ამ გაუგებრობაში ბავშვები იჭყლიტებოდნენ.

ერთ დღესაც მივხვდი, რომ ეკასთან ცხოვრება აღარ შემეძლო და ყოველგვარი მიკიბვ-მოკიბვის გარეშე ვუთხარი, გეყრები-მეთქი. მხოლოდ მაშინ მიხვდა, რომ გადააჭარბა, მაგრამ უკვე გვიან იყო – ჩემს გადაწყვეტილებას ნამდვილად აღარ შევცვლიდი.

რა თქმა უნდა, იყო ცრემლები, ხვეწნა, ათასგვარი ბრალდება, მაგრამ ეს ყველაფერი მაინც გაყრით დასრულდა. ბინაც, მანქანაც, აგარაკიც ეკას და ბავშვებს დავუტოვე. მხოლოდ ჩემი პირადი ნივთები ჩავალაგე და მშობლების ბინაში გადავედი.

შეიძლება, ძალიან გავიჭერი ოცნებებში, მაგრამ ახლა მხოლოდ იმას ველოდები, როდის მიხვდება იაკო, რომ ისევ მე ვუყვარვარ, როდის გაეყრება თავის საკუთარ თავში დარწმუნებულ ქმარს და როდის დამირეკავს.

გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..

ყურადღება: ფოტო პირობითია

ირაკლი, 38 წლის. წყარო: სტატია მომზადებულია ჟურნალ თბილისელებში გამოქვეყნებული წერილის მიხედვით..