ცოლშვილიანი კაცი შემიყვარდა. ვიცი, რომ ეს მაინცდამაინც ზნეობრივი საქციელი არ არის, მაგრამ შეყვარება ხომ ადამიანზე არ არის დამოკიდებული.
პირველი დანახვისთანავე სიგიჟემდე შემიყვარდა და დღემდე არ გამნელებია ეს გრძნობა.
რომ გავიგე, ცოლიც ჰყოლოდა და შვილებიცო, ძალიან განვიცადე და შევეცადე, დამევიწყებინა, მაგრამ ვერ შევძელი.
ჩემი სიყვარული ცალმხრივი რომ ყოფილიყო, ალბათ, უფრო მოვერეოდი თავს, მაგრამ ზაზასაც ძალიან ვუყვარვარ, უჩემოდ ერთ დღესაც ვერ ძლებს და ამიტომ გამიჭირდა, მისი დავიწყება.
ზაზას თავისზე ხუთი წლით უფროსი ცოლი ჰყავს. მეუბნება, რომ ჩემი ცოლ-შვილი მიყვარს, მაგრამ შენ უფრო მიყვარხარო.
ორი წელია, ამას მიმტკიცებს, მაგრამ მაინც ვერ გადაუწყვეტია, როგორ მოიქცეს, ვისთან იყოს – ჩემთან თუ თავის ცოლთან.
ჩემი დაქალი მეუბნება, მაგ კაცთან ბედნიერი მაინც ვერ იქნები, მისი ცოლ-შვილი ყოველთვის მურმანის ეკალივით გეყოლებათ გამოჩხერილი და ბოლოს მაინც იმათთან დაბრუნდებაო.
შეიძლება, მართალიც არის, მაგრამ არაფრის გაგონება არ მსურს, მე მასთან ყოფნა მინდა და არაფერზე უკან არ დავიხევ, რომ ერთად ვიყოთ.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
ელისო, 22 წლის.
