ერთ-ერთი ემიგრანტი ნინო, რომელიც კახეთიდანაა, მისი ემიგრაციაში ყოფნის დროს მომხდარ დაუჯერებელ ისტორიას ყვება… მაგრამ ცრემლებს ვერ იკავებდა, შვილებს იფიცებდა, რომ ერთი სიტყვაც და ქმედებაც ტყუილი არ არის.
„მოკლედ ისტორია დაიწყო მადლობით იმ ბიჭების მიმართ, რომლებმაც წლები გაიტანა პოლონეთში, თან გაიცინა მეგრელებმა საოცარი გატანა იციან ერთმანეთის, ჩემიც და ბანკისაცო.
ჩავაღწიე პოლონეთში, სადაც ვითომ ახლობელი უნდა დამხვედროდა აეროპორტში და იქაც და სივრცეშიც მარტო და მოტყუებული აღმოვჩნდი, ჩამოვჯექი ბორდიურზე და ამიტყდა ისტერიული ტირილი.
არ ვამეტებ უცებ ჩემს გვერდით ვიღაც ტიპი ჩამოჯდა, საკმაოდ სიმპათიური, მოვლილი, და ასევე საკმაოდ შენარჩუნებული მოცლილი მეგრული აქცენტით, რა გატირებს ლამაზო და ეს „ლ“ იმდენად რბილი და თბილი აღმოჩნდა, კისერზე ჩამოვეკიდე და ერთი სიტყვა ძლივს ამოვღერღე მომატყუეს, (საოცარი კახური აქცენტით).
აქ ყველა ერთმანეთს ვატყუებთ და მაგან შეგაშინა ლამაზო? გაიცინა გულიანად, ძალიან გამიგრძელდა ისტორია, მოკლედ დაიწყო კახელ – მეგრელის მეგობრობა.
წამიყვანა ბინაში, სადაც 7 მამაკაცი ცხოვრობდა, ე.წ. „მომპარავების“ კასტა, ასე ეძახდნენ დაჯგუფებას და მე გავხდი მათი გუნდის წევრი მევალებოდა მათი მოვლა, დალაგება, კვება და იმ კეთილის საყვარლობა.
ეს ისტორია 6 წელი გაგრძელდა, ყველა თვის 15 რიცხვში იწყებოდა ფაციფუცი ნინოს ხელფასის დღე არისო, აგროვებდნენ 700 ევროს და ვუგზავნიდი ჩემს კაკლის ჩეროში წამოწოლილ ვირ ქმარს, არ მახსოვს ერთხელ მათგან შეურაცხყოფა, 6 ნოსას მეძახდა (მეგრულად რძალს ნიშნავს), თან მიაყოლებდნენ ჩვენი ნატურალნი ნინო ხარო, აქაც „ლ“ ზედმეტად რბილი იყო, რომელიც მათ ზედმეტ ხარჯს არიდებდა (არ მჭირდებოდა კოსმეტიკური ხარჯები), როგორც თვითონ იტყოდნენ.
მე მათგან ვისწავლე ადამიანობა, კაცობა და გატანა სრული ამ სიტყვის მნიშვნელობით.
როგორ მენატრებიან, არანაირი ინფორმაცია არ მაქვს მათ შესახებ, ერთ დღეს ძალიან შეშფოთებულნი მოვიდნენ, ე, ნატურალნი სვეშამი, დავიწვითო და ღამის 2 სთ-ზე დავტოვეთ ბინაც, ჩემი სამსახურიც, მეგობრობაც და ის სიკეთეც, რომელსაც ასე ვეძებ და ვერსად ვპოულობ.
მე უკვე წლებია კახეთში ვარ, ჩეროში ჩემს ქმართან ერთად, რომელიც მეგრელებმა გაიტანა 6 წელი შვილებიანად.
და თქვენ თუ გესმით ჩემი ხმა, მინდა ვიღრიალო და გითხრათ მიორთ ჯიმალებო და ჩემო დიდო სიყვარულო.
p.s მე არასოდეს მიღალატია ჩემი ოჯახისთვის, ჩემი სხეულისთვის, ჩემი ქვეყნისთვის.
ეს იყო საუკეთესო წლები, სადაც მე ვიყავი არა იმათი მოსამსახურე, არამედ მათი ნატურალნი ნინო, მადლობა ბიჭებო, მა მიორს სამარგალო და მარგალები“, – მოგვწერა ემიგრანტმა.
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში..
ყურადღება: ფოტო პირობითია
