ქართველი ემიგრანტების ცხოვრება, უმეტეს შემთხვევაში, მუქ ფერებშია წარმოდგენილი. ამჯერად კი ისეა, როგორც ზღაპარში- ყველაფერი ცუდად რომ იწყება, მაგრამ საუკეთესოდ მთავრდება. თამარ ზოიძის ცხოვრების ისტორია, რომელსაც ის სოციალურ ქსელში აქვეყნებს, რეალურია და სამოტივაციო.
თამარ ზოიძე:
_ მთელი ბავშვობა, დედაჩემის კაბებს ვჭრიდი და ვკერავდი, მამას რუსეთიდან ჩამოტანილი ვარიონკა ჯინსებიც ვიმსხვერპლე. მერე ყველაფერს მიმალავდნენ და ბოლოს ფარდებს შემოვჭერი ბოლოები სადამდეც მივწვდი და მაინც ვიკერავდი კაბებს. თუმცა ვერასდროს მიხვდნენ მშობლები: ეყიდათ სათამაშოდ ქსოვილები და ნემსი, ძაფი ჩემთვის.
ჩემი ბიძაშვილები ისხდნენ ჩუმად და ითმენდნენ როგორ ვაწიწკნიდი თმებს და ვპრანჭავდი, ვითომ დედოფლები იყვნენ.
ჩავიცმევდი ჩემს მოკონკილ ლუქებს და ავდიოდი და ჩავდიოდი თავაწეული, სანამ შემამჩნევდნენ და კიდევ ერთხელ მომჩეჩავდნენ.
9 წლის ვიყავი პირველად ტკივილები რომ დამეწყო და 11 წლისას დამისვეს დიაგნოზი ( სიმსივნე ხერხემალზე) 13 წლისას ოპერაცია გამიკეთეს და 2 წლიანი საწოლს მიჯაჭვულობა.
შემდეგ დაიწყო ბრძოლა. რომ გამევლო, ბევრი სიმახინჯე დავამარცხე. 8 სმ. მოკლე ფეხი და 24 სმ. კუზი. ახლა ძალიან მიყვარს ჩემი სპორტული სხეული.
შემდეგ ექიმების შეცდომების გამოსწორებას დაჭირდა წლები და გერმანელი პროფესორის სიტყვების აბუჩად აგდებას 4 წელი. ასე მითხრა; როგორც ყურები გაბია ასე გქონდეს ეს სიტყვებიო, რომ შენთვის არასოდეს შეიძლება ორსულობაო. ხოდა, ახლაც დავცინი. ამ ყველაფერს 16 წლის ასაკში შეყვარებულობანაც შეეწირა.
შიში იყო დიდი. უშვილო ვის ჭირდები? მაგაზეც მეცინება, ასე იყო თუ ისე, წლები დაშორება შერიგების მერე საბოლოდ დავშორდით და ცალ-ცალკე ორივეს გვქონდა ცხოვრება, მაგრამ არცერთი დღე ყოფილა თურმე ერთმანეთის გარეშე.
ეს მაშინ გავიგე, როცა 18 წლის შემდეგ ისევ შევხვდით და ფბ. ზე ძებნის ისტორია მაჩვენა, ყველა ღამე ძილის წინ როგორ მეძებდა. თუმცა ამ დამახინჯებულ ურთიერთობას იმდენი მტერი ყავდა, ადამიანები, ნარკოტიკები, გარემო და შედეგიც დადგა. მაგრამ ჩვენ დაგვრჩა 4 უბედნიერესი წელი… ზღაპრული მოგონებები და მარიამი. სიყვარული არსებობს.
ჰოდა როცა ჩემი სახლი, საყვარელი ადამიანი და ჩემი შვილივით დაბადებულ გაზრდილი კარიერა მივატოვე, 2 ჩემოდნით 1 ბავშვით და 7 თვის ფეხმძიმე მუცლით ჩამოვფრინდი ესპანეთში, გადასარჩენად.
არავის და არაფრის მცოდნე აქ, მაგრამ მე ცხოვრება ვიცოდი უკვე.
2 წელიც არ არის და ისევ მივდივარ იქ, რომ ოცნებებს შევეხო ხელით. ეს ცნობილი ბრენდის პრონოვიას პავილიონია, მე ერთ-ერთ ქალაქში, ერთი დიდი მაღაზიის მკერავ-დიზაინერი. უნდა მივიღო და გავუშვა დედოფლები. საბოლოოდ მოვარგო კაბა, შევურჩიო ყველა დეტალი და ასე შემდეგ.
მინდოდა მეთქვა, არასოდრს გაჩერდეთ. მალე ამ კომპანიის მუდმივ კონტრაქტს დავიჭერ ხელში და ეს რას ნიშნავს იცით ევროპაში, უბედნიერესი ვარ…
საქართველოში ხშირად უთქვამთ ჩემს კლიენტებს, მომღერლებს, მსახიობებს: ოქროს თითები გაქვსო. ახლა როცა დილით დირექტორმა ყავაზე დამპატიჟა და მითხრა თქვენ ოქროს თითები გაქვთ, და ამიტომ 18 აპრილს მოდის ქარხნიდან ახალი კოლექცია და მივდივართ სადღაც სოფელში დაგასაღებად. მოდელი მის ესპანეთი 2016, 2018 იქნებიან ძლივს შევძელი ემიციების შეკავება, რომ გოიმივით არ წამოვხტი და ყავა არ გადავისხი და დიდზე არ ვიყვირეეეე, ურაააა, იეს, იეს, იეს.
მიყვარხართ გოგოებო და არასოდეს გაჩერდეთ და ყველაფერი ცუდი მალე მოიშორეთ, ჩარეცხეთ და იარეთ წინ თქვენი ოცნებისკენ. მგონი ბევრი ვიბოდიალე. მიყვარხართ”
გთხოვთ მოიწონეთ და გააზიარეთ სტატია.. ასევე გაგვიზიარეთ თქვენი აზრი კომენტარებში.
