უმაღლესი განათლება მაქვს, წლების განმავლობაში საკმაოდ მაღალ თანამდებობებზე ვმუშაობდი. ახლა 59 წლის ვარ, ზოგიერთი თქვენგანი ამ წერილის წაკითხვის შემდეგ იტყვის, ამ ხნის კაცი რამ გაასულელა, მაგრამ იქნებ ზოგიერთისთვის სამაგალითოც კი ვიყო.
46 წლის წინ შემიყვარდა ერთი გოგო. დედულეთში ვიყავი ჩასული, იმერეთის ერთ-ერთ სოფელში და იქ გავიცანი. ზპგიერთებისთვის შეიძლება წარმოუდგენელიც კი იყოს, რომ 46 წელი გავიდა მას შემდეგ და მე ჯერ კიდევ მიყვარს.
და რა მოხდა მასთან, 5 წლი იყო ჩემი შეყვარებული, მაგრამ მე გამოუსწორებელი სისულელე გავაკეთე.
ცოლად მოვიყვანე სხვა ქალი, ის ვინც არ მიყვარდა. ეს მხოლოდ ჩემი გადაწყვეტილება არ იყო, სხვა ხალხმაც მიიღო მონაწილეობა და საბოლოოდ იმდენი გააკეთეს, რომ ეს სულელური ნაბიჯი გადავდგი.
მას მაინც ვუყვარდი. 10 წელი მაინც მელოდებოდა, მაგრამ საბოლოოდ გათხოვდა. მეგონა რომ მის დავიწყებას შევძლებდი, მაგრამ ეს ვერ გავაკეთე და ამრიგად წლების შემდეგ ცოლს დავშორდი. მიუხედავად იმისა, რომ მასთან შვილები და შვილიშვილებიც მყავდა.
საბოლოოდ ისე მოხდა, რომ წლების შემდეგ ბედმა ერთმანეთს ისევ შეგვახვედრა. მას მეუღლე გარდაცვლია. საბოლოოდ ახლა ვმეგობრობთ, ერთმანეთი პლატონურად გვიყვარს. მან მაპატია ის რაც წლების წინ გავაკეთე. ახლა ისიც მარტოა, მეც მარტო ვარ, ცოლობას ვთხოვ მაგრამ უარს მეუბნება, უკვე დავბერდითო.
ამას იმიტომ ვწერ, რომ ყველამ გაიგოთ, არავინ უნდა მოიქცეს ისე როგორც მე და არ უნდა დაუმახინჯოთ სული მას ვინც გიყვართ.
46 წელი გავიდა, სად არ ვიყავი, სად არ მატარა ცხოვრებამ, მაგრამ მისი დავიწყება ვერასდროს შევძელი. გირჩევთ, არ გაიმეოროთ ჩემი შეცდომა. ფრთხილად იყავით და გაუფრთხილდით სიყვარულს.
