მამა გაბრიელის სულიერი შვილი მანანა ხორბალაძე იხსენებს, რა სასწუალის მომსწრე გახდა.
„ერთხელ კომუნისტი და ათეისტი მივიყვანე მამა გაბრიელთან. მისი კურთხევით შევედით მის კელიაში და ჩემს მეუღლეს და ამ ჩვენს მეგობარს, ეუბნება: დაიჩოქეთ თქვე ცოდვილებოო. ორივე მოწყდნენ და დავარდნენ, თავი მიწაში ჩარგეს. მანანა, შენ ლოცვა დაიწყე, ის აქ არისო, მითხრა. დავიწყე ლოცვა. გავიხედე, შევხედე მეგობარს, რომელსაც მუცლისგან დახრა უჭირდა და ხვნეშოდა. მე გამეღიმა. მერე შევხედე მამა გაბრიელს და ის მიწიდან ჰაერში იყო აწეული. თითი ტუჩზე მიიდო, ჩუმადო, მანიშნა. ეს ნიშანი ჩემი გაღიმების გამო იყო, თუ არ თქვა, რომ მე მიწიდან აწეული ვარო, არ ვიცი…
სანამ ის ამ ქვეყნიდან არ წავიდა, მე ეს არასდროს მომიყოლია“, – ამბობს მანანა ხორბალაძე.
